W poprzednim wpisie przedstawiliśmy najważniejsze czynniki wpływające na rynek walutowy – dzisiaj dokończenie tychże jednak z perspektywy bardziej fundamentalnej.
Polityka monetarna – inaczej
Przedstawiałem już, że główną determinantą wpływającą na kurs walutowy jest stopa procentowa, jednak nie ta obecna, tylko w większym stopniu oczekiwana stopa, która budowana jest na podstawie różnych informacji jakie codziennie trafiają na rynek. Nie należy jednak zapominać o istotności stosowania polityki pieniężnej przez największe banki centralne świata, która niejednokrotnie mocno zawirowały rynkiem walutowym. Generalnie rozróżniamy dwa typy prowadzonej polityki monetarnej: ekspansywna i restrykcyjna.
Sprawdź: Inwestuj na najnowszej platformie handlowej dostępnej na rynku!
Ekspansywna polityka jest to innymi słowy proces ukierunkowany na pobudzenie gospodarki poprzez stosowania niskich stóp procentowych w celu wzrostu poziomu cen i oczekiwanej stymulacji popytu konsumpcyjnego i inwestycyjnego. Jak nietrudno się domyśleć, niskie nominalne stopy procentowe oznaczają również spadek ich rynkowej wartości. Poza tym w obecności niskiej inflacji (lub też deflacji) oczekiwania inflacyjne najczęściej są zakotwiczone relatywnie nisko co dodatkowo utrudnia prowadzenie luźnej polityki przez bank centralny. Stąd też w obecnej rzeczywistości mamy do czynienia z różnego rodzaju anomaliami ekonomicznymi, które dawniej nie były znane jak choćby ujemna stopa procentowa – wszystko po to, by w jak najbardziej efektywny sposób przywrócić oczekiwany poziom inflacji, przy którym wzrost gospodarczy ma być na najbardziej optymalnym poziomie.
Przeczytaj koniecznie: Raport surowcowy – Pszenica (obszerna analiza fundamentalna)
W ostatnim czasie dużą rolę odgrywały również tzw. programy luzowania ilościowego mające na celu zwiększanie bazy monetarnej, a także obniżenie długoterminowych rentowności obligacji. Każdy wzrost podaży pieniądza osłabia rodzimą walutę, a dzieje się tak na skutek konieczności obniżek stóp procentowych. Pieniądz jak każdy inny towar podlega prawu popytu i podaży, tak więc zwiększanie jego ilości musi skutkować obniżeniem jego ceny – którą jest stopa procentowa – by zwiększyć popyt na niego i osiągnąć zamierzony efekt w postaci wzrostu akcji kredytowej. Właśnie ten element stara się osiągnąć obecnie Mario Draghi wprowadzając różnego rodzaju skupy papierów wartościowych. Banki komercyjne mając coraz więcej gotówki do dyspozycji na skutek pozbywania się papierów wartościowych (sprzedaż ich do banku centralnego) mają właśnie kreować akcję kredytową by zwiększać popyt inwestycyjny (choć prawdę mówić tak prosto to nie działa).
W tym miejscu mamy drugą przyczynę potrzeby niskiej stopy procentowej oferowanej przez bank centralny od depozytów pochodzących z banków komercyjnych (stopa depozytowa). W przeciwnym razie, gdyby stopa ta była zbyt wysoka banki wolałyby deponować środki w banku centralnym niż ryzykować pożyczaniem tychże do podmiotów prywatnych. Stąd też rezultatem takich działań byłby wyłącznie wzrost zysku banków, a nie poprawa realnej sfery gospodarki. Dlatego właśnie bank centralny obniża również stopę procentową, która skutkuje spadkiem kursu krajowej waluty do takiego stopnia by na rynku pieniądza i walutowym osiągnięto nowy poziom równowagi.
Jednak polityka monetarna w obecnych czasach to nie tylko działania stricte materialne, ale i również werbalne, znane jakie interwencje słowne. Wbrew pozorom element ten może wywołać prawdziwą burzę na rynku walutowym, jeśli jego uczestnicy kompletnie nie spodziewają się danych słów ze strony jakiegoś ważnego oficjela banku centralnego. To właśnie miedzy innymi ten element wpływa na budowanie oczekiwań w stosunku do wysokości stóp procentowych za pewien okres czasu, a bieżące zmiany tychże oczekiwań możemy śledzić na bieżąco analizując wspomniane wcześniej kontrakty na stopę procentową (FRA czy IRS).
Dane makroekonomiczne
Są to zmienne, których wpływ na rynek walutowy jest względnie usystematyzowany ze względu na kalendarz publikacji danych makro. Znajomość codziennych odczytów figur ekonomicznych z głównych światowych gospodarek sprawi, że będziemy mogli lepiej zarządzać swoimi pozycjami już otwartymi. Kalendarz ten powinien być codzienną, obowiązkową lekturą każdego tradera. Wśród gąszczu informacji jednak możemy nie wiedzieć co tak naprawdę jest istotne. Poniżej wyszczególnione zostały najważniejsze publikacje makro z głównych gospodarek:
USA
- prywatny raport o zatrudnieniu ADP – dane zbierane przez prywatną agencję ADP, traktujący o zmianie zatrudnienia w danym miesiącu, publikowany w każdą pierwszą środę miesiąca,
- rządowy raport o zatrudnieniu (NFP) – tożsama figura jak w przypadku ADP, z tymże dane zbiera inna instytucja, raport prezentowany w każdy pierwszy piątek miesiąca,
- wnioski o zasiłek dla bezrobotnych – cotygodniowe dane pokazujące zmianę osób ubiegających się o zasiłek dla bezrobotnych,
- protokoły z posiedzenia FOMC – publikowane zwykle w środy o godzinie 20,
- inflacja CPI/PCE – wskaźniki inflacyjne, z których ważniejszą rolę odgrywa PCE (inflacja liczona od strony kosztowej), gdyż w swoich prognozach stosuje go FED,
- produkcja przemysłowa,
- sprzedaż detaliczna,
- rynek nieruchomości – w tym aspekcie mamy kilka publikacji takich jak pozwolenia na budowę, rozpoczęte budowy, sprzedaż domów na rynku wtórnym i pierwotnym,
- PKB,
- wskaźniki nastrojów konsumentów – za najważniejsze uważa się Conference Board i indeks Uniwersytetu Michigan,
- wskaźniki nastrojów przedsiębiorców – wśród nich mamy indeksy PMI dla przemysłu i usług oraz indeksy ISM różniące się od PMI tylko instytucją, która zbiera dane.
Strefa Euro
- wskaźniki nastrojów przedsiębiorców – PMI dla usług i przemysłu (dla Strefy Euro i największych gospodarek jak Niemcy, Francja, Włochy czy Hiszpania, ZEW oraz IFO z Niemiec,
- wskaźniki inflacyjne CPI/HICP oraz tożsame dla największych gospodarek Strefy Euro,
- PKB.
Wielka Brytania
- raport z rynku pracy – zawiera publikację dotyczące stopy bezrobocia, zmiany wniosków o zasiłek dla bezrobotnych oraz dynamiki płac,
- wskaźniki inflacyjne CPI,
- protokoły z posiedzenia BoE – publikowane zwykle w środy przed południem,
- produkcja przemysłowa,
- sprzedaż detaliczna,
- wskaźniki nastrojów przedsiębiorców – PMI dla usług i przemysłu,
- PKB.
Kanada
- raport z rynku pracy – zawiera informacje o stopie bezrobocia i zmianie zatrudnienia w danym miesiącu, prezentowany najczęściej w pierwszy piątek miesiąca,
- wskaźniki inflacyjne CPI,
- rynek nieruchomości – rozpoczęte budowy, pozwolenia na budowę,
- sprzedaż detaliczna,
- wskaźniki nastrojów przedsiębiorców – Ivey PMI dla usług i przemysłu,
- PKB.
Japonia
- protokoły z posiedzenia BoJ,
- produkcja przemysłowa,
- sprzedaż detaliczna,
- wskaźniki inflacyjne CPI,
- wskaźniki nastrojów przedsiębiorców – PMI dla usług i przemysłu oraz indeksy Tankan.
Chiny
- wskaźniki nastrojów przedsiębiorców – PMI dla usług i przemysłu,
- wskaźniki inflacyjne CPI i PPI,
- dane handlowe – składają się na nie import, eksport oraz bilans handlowy,
- produkcja przemysłowa,
- sprzedaż detaliczna,
- PKB.
Australia
- protokoły z posiedzenia RBA,
- sprzedaż detaliczna,
- raport z rynku pracy – zawiera informacje o stopie bezrobocia i zmianie zatrudnienia w danym miesiącu,
- wskaźnik nastroju konsumentów Westpac,
- wskaźniki inflacyjne CPI i PPI,
- zatwierdzone wnioski budowy domów.
Nowa Zelandia
- wskaźniki inflacyjne CPI,
- wskaźnik nastroju konsumentów ANZ,
- raport z rynku pracy – zawiera informacje o stopie bezrobocia i zmianie zatrudnienia w danym miesiącu,
- bilans handlowy.
